فییییییییییییییییییییین میكنییییییییییییییییییییییییییییم...

وقتی یه گلی ده روز بیمار باشه

وقتی از علائم بیماریش عطسه های پیاپی باشه

وقتی نتونه خوب نفس بکشه بخاطر اینکه مماخش پره

وقتی خوب بشه و بتونه دوباره راهت با بینیش نفس بکشه

وقتی دوباره بره شمال دریا کنار و برگرده و دوباره بیمار بشه

وقتی شدیدا بینیش پر باشه و آبریزش بینی رهاش نکنه

وقتی برای کمی شیر خوردن (که قوت غالبش هست)* مجبور باشه مثل شناگرهای ماهر نفس بگیره، تا بتونه کمی شیر بخوره

وقتی یه باباجون داشته باشه که عاشقانه دوستش داشته باشه و میخواد بهش کمک کنه تا راحت تر نفس بکشه

.

.

.

.

.

در نتیجه سامیار فین کردن رو یادمیگیره.

فقط یه مادر که میتونه بفهمه چه حالی میده وقتی بچش یاد میگیره که فین کنه.

ببخشید اگر این پست یه ذره فینو بود.

* پ.ن۱:

فکر کنم ملاک فطریه دادن برای این دو سال سامیار رو باید قیمت شیر قرار میدادم نه برنج.

پ.ن۲:

خدای مهربونم بخاطر تمام نعمت هایی که بهم دادی خیلی خیلی شکرگذارت هستم ولی ازت خواهش میکنم من رو با فرزند امتحان نکن.